Sambeek- Het werk van haar man is niet alledaags. Als vrouw van Emile Roemer, oud-fractievoorzitter van de SP en tegenwoordig commissaris van de Koning in Limburg, komt Aimée op bijzondere plekken. De ene dag heeft zij een ontmoeting met de koning, de volgende dag is ze oppasoma of druk aan het werk bij Pantein. DeBoK is benieuwd naar het leven van deze vrouw van….
Door Wanda Laarakkers in DeBoK, foto John Hoffman
“Het was zo spannend, maar zo bijzonder, leuk en mooi,” blikt Aimée Roemer (59) terug op haar ontmoeting met onze Koning, Willem-Alexander. Haar man Emile werd op 18 november officieel beëdigd op Paleis Noordeinde. Per 1 december is hij gestart met zijn nieuwe baan als commissaris van de Koning in Limburg. “Ik was verrast dat ik mee mocht! Daar stond ik dan, als meisje uit Sambeek, oog in oog met de Koning. Ik dacht; droom ik nu?”
Op haar vijftiende ontmoette Aimée de toen zestienjarige Emile uit Boxmeer. Op haar verjaardag stond hij aan de deur van haar ouderlijk huis in Sambeek met een plant achter zijn rug en een poster van een poes in zijn hand. “Mijn moeder zegt nog wel eens, wie had gedacht dat het jongetje van de poster en de plant zo terecht zou komen. Ja, Emile is een man van verrassingen.” Aimée kwam in een op politiek gerichte schoonfamilie terecht. “Bij hen aan de keukentafel vonden flinke discussies plaats. Ik was daar toen helemaal niet in geïnteresseerd. Toen Emile in de gemeenteraad van Boxmeer kwam, later wethouder werd en in de Tweede Kamer ging werken, groeide ik daar wel in.”
Ondanks het druk bezette leven van haar man is Aimée altijd haar eigen dingen blijven doen. Na 24 jaar als receptioniste te hebben gewerkt bij Pantein Madeleine, is ze nu sinds vijf jaar werkzaam bij Castella in Cuijk als locatieondersteuner. Daarnaast past ze een dag op haar kleindochter en kleinzoon. “We zijn trots op onze twee dochters, schoonzonen en kleinkinderen!” Zo nodig wijkt Aimée niet van Emiles zijde. Toen deze in Den Haag ging werken werd het echtpaar op Prinsjesdag verwacht. De elf hoedjes in haar kast herinneren nog aan die bijzondere dagen. “Dat was spannend. Op zo’n moment wil je geen gat in je panty. Het bangst was ik voor de wenteltrap in de Ridderzaal, als ik maar niet zou vallen met mijn hoge hakken.”
Naast de bijzondere en mooie momenten kent het werk van haar man een keerzijde. “Met gekrulde tenen heb ik soms naar debatten zitten kijken op televisie. Het is niet leuk als ze negatief spreken over je man. Graag had ik de toonzetting dan anders gezien. In het werk als waarnemend burgemeester was zijn rol anders en de sfeer gemoedelijker.”
Op dit moment zijn Aimée en Emile op zoek naar een huis in Noord-Limburg, de consequentie van zijn nieuwe baan. “Dat is iets wat we vooraf goed besproken hebben. Voor het eerst in mijn leven ga ik Sambeek verlaten. Ik houd mijn werk en het oppassen, maar ook onze contacten hier en dat betekent dat ik niet altijd met Emile mee kan. Natuurlijk ben ik er op belangrijke momenten, zoals een dodenherdenking, bij. Ik hoop, maar verwacht het zeker, dat we op een nieuwe plek iets moois kunnen opbouwen.”
