Wat is die eerste lentezon toch heerlijk. Ondanks dat die bruut verstoord werd door een flinke pak sneeuw -april doet wat ie wil- hebben we er al heerlijk van kunnen genieten. Wanneer de zon schijnt zie je iedereen uit een winterslaap ontwaken. Buiten wandelen, fietsen en genieten op een terrasje is heerlijk wanneer de zon schijnt. Ook het schoolplein van de basisschool, gelegen naast ons huis, is weer volop bezet door kinderen die zich vermaken met allerlei spelletjes. Ik zie overeenkomsten met de spellen die wij vroeger op het schoolplein speelden, zoals verstoppertje en tikkertje. Maar er is ook buitenspeelgoed dat ik niet of veel minder terug zie bij de kinderen van nu. Voor mijn verjaardag kreeg ik ooit een lolobal. Zo’n springbal in de vorm van een acht met een ronde schijf. Vrolijk hopte ik er op rond, tot ik de blaren aan de binnenkant van mijn voeten had zitten. Ook was hoepelen helemaal hip, zo lang mogelijk probeerden we de hoepel om ons middel te houden en daarnaast nog wat kunstjes uit te voeren. Mijn moeder kon het ook nog, en deed het me even haarfijn voor. Ik had een knalgele hoepel, die natuurlijk ook mee naar school moest. Op de fiets. Dat ging best goed, tot de keer dat de ronde buis onder mijn trapper bleef haken en ik met fiets en al over de steentjes van het fietspad schoof. Auw. Een andere bezigheid was knikkeren. Zo gauw de schoolbel ging renden mijn schoolgenoten en ik naar buiten om een voet op een knikkerpotje te zetten, iets wat bezet betekende. Vergelijk het met het fenomeen handdoekjes leggen op strandbedjes. Vervolgens knikkerden we om de mooiste kattenogen en bonken. Ach, er zijn nog zoveel meer leuke spelletjes die we buiten deden; elastieken, rolschaatsen, hinkelen, flessenvoetbal en touwtje springen bijvoorbeeld. Ga lekker naar buiten, geniet van de lente! En wanneer die bruut wordt verstoord; dans in de sneeuw!
