“Machtig gevoel!”
Beugen- Het besturen van een trein, een machine van een paar ton aan gewicht, het is een droom van menig kind. Maar hoe leuk is machinist zijn nu echt? Wat voor opleiding heb je hiervoor nodig? Jordi Thelosen is sinds kort machinist bij de Nederlandse Spoorwegen, hij vertelt het ons.
Door Wanda Laarakkers in DeBoK
Treinmachinist worden, dat leek Jordi Thelosen (23) een machtig mooi beroep. Als leerling op het VMBO liep hij al een snuffelstage in de trein. Toch koos hij na de middelbare school een andere richting. Jordi: “De machinistenscholen zitten in Amsterdam, Rotterdam en Twente, ik was nog zo jong en had weinig levenservaring om zo ver van huis te gaan. Ik startte een opleiding elektrotechniek.”
Toch gingen zijn gedachten terug naar dat ene beroep; treinmachinist. In 2020 besloot hij de overstap te maken naar ROC Amsterdam; de tweejarige MBO-niveau drie opleiding Machinist/railvervoer. De opleiding, waar een medische en psychische check aan vooraf ging, beviel direct goed. Het eerste jaar volgde een periode van drie schoolweken zich telkens op met een week stage. “Je woonplaats is het uitgangspunt voor je stageadres, voor mij was dit Nijmegen. In de praktijk liep ik mee met een mentor. De eerste keer dat ik de cabine betrad dacht ik; wow, dit is wel heel mooi! Het tweede jaar bestond veel uit examens doen en werd ik in vijftig stagedagen klaargestoomd voor de praktijk. Bij de Nederlandse Spoorwegen, standplaats Nijmegen, werd ik na mijn diplomering aangenomen als machinist, waar ik onregelmatige diensten draai.”
De eerste keer zonder mentor een trein besturen was even wennen. “Het is net als je na het halen van je rijbewijs voor het eerst in de auto stapt. Maar ik ben goed voorbereid. Voor elk baanvak en materieeltype (zoals de dubbeldekker, sprinter of intercity) waarop ik rijd, heb ik een examen afgelegd. Ik moet bijvoorbeeld precies weten welke stations er aangelegen zijn, of er bijzonderheden zijn betreft de infra.” Wanneer Jordi zijn trein op topsnelheid heeft gebracht, raast hij met 140 kilometer per uur over het spoor. “Het is een machtig gevoel, waarbij ik de focus moet houden. Naast dat ik de trein bestuur, heb ik ook rangeerdienst op het station. Ik haal dan treinen op, zet ze klaar voor de machinisten, die afwisseling is leuk. Contact met de reizigers heb ik vooral wanneer ik over het perron loop. De meest gestelde vraag is; waar gaat deze trein naar toe? En pas vroeg een oma met kleinkinderen of ze met me op de foto mochten. Er zitten zoveel mooie kanten aan dit werk en de sfeer onderling met mijn collega’s is heel gemoedelijk. Ik ben heel blij met deze baan.”
