Crashes mogen niet meer voorkomen
Holthees- Pas een jaar rijdt hij wedstrijden, en nu al weet hij in de top mee te rijden. Zonder professionele monteur, met een onbekend kartmerk, weet Mitch Heijnert iedere collega-coureur te verrassen. Na een jaar vooral veel wedstrijdervaring te hebben opgedaan met zijn vader als vaste begeleider, is hij meer dan klaar om te pieken in het nieuwe seizoen.
Door Wanda Laarakkers in DeBok, foto Kartphoto.com
“Ik was drie jaar toen ik voor het eerst in een kart stapte,” vertelt Mitch Heijnert (16), vierdejaars scholier Metameer. “Mijn vader liep achter me met een touw aan de kart, zodat ik niet te ver weg kon rijden wanneer het gaspedaal te ver ingetrapt zou worden.” Stap voor stap leerde Mitch omgaan met de kart. Dat ging niet altijd goed, zijn ouders visten hem ook wel eens uit een beek. Mitch was vier jaar toen hij de kartbaan opging. “Door meters te maken leerde ik in het begin vooral het gas geven, remmen en sturen. Op mijn zesde leerde ik in welke lijn de bochten genomen moeten worden.” Toen hij met tien jaar zijn vader voorbij reed was duidelijk; Mitch heeft talent.
Het rondjes rijden op de kartbaan was leuk, maar Mitch wilde meer. “Na zo lang geoefend te hebben wilde ik wedstrijden gaan rijden.” Georganiseerd door ChronO karting reed Mitch zijn eerste wedstrijd, in de seniorenklasse, in België. Hij nam het op tegen 53 collega-karters. “Het ging belachelijk goed! Direct kon ik in de top tien meerijden. De anderen vroegen zich af; wie is dat? Die hebben we nog nooit gezien! Ook het merk van mijn kart, TBKart, rijdt bijna niemand in Nederland. Als beginnende rijder reed ik mee tussen ervaren karters en werd zevende.”
Het doel van Mitch en zijn vader voor dit jaar, zoveel mogelijk ervaring opdoen, is bereikt. “We hadden niets, wisten niets. Anderen hebben monteurs bij zich, ik niet, mijn vader helpt me, maar hij is geen ervaren monteur. We zijn blij met een uiteindelijke twaalfde plaats in het klassement. Voor een week vertrok ik alleen naar Italië om daar wedstrijden te rijden. Een leuke, maar vooral ook leerzame ervaring. Ja, we kunnen wel zeggen dat we veel geleerd hebben. Vrij karten en wedstrijd rijden is iets heel anders. Het afstellen van de kart en sparen van je banden, het zijn kleine dingen waar je telkens een tiende seconde uit kunt halen. De snelheid die ik maak, van soms wel 120 km/u zo’n vijf centimeter boven de grond en het inhalen dat is kicken. Alles wat erbij komt kijken, van de tent opbouwen tot zondags naar huis rijden met mijn vader en het leren kennen van nieuwe mensen, is leuk. De crashes die ik maakte, zoals met 105 km/u de hekken in rijden, zijn minder leuk, die mogen het aankomende jaar niet meer voorkomen.”
