“Mam, ik ga op kamers!” Het is een gewone doordeweekse dag. “Mam, ik ga op kamers!” In de deuropening staat mijn oudste kind. Ik kijk hem aan. Iets meer dan 22 jaar geleden werd dit mooie kind geboren. Een gezond jongetje dat vanaf het eerste moment een eigen wil had, wat zich toen nog vooral uitte in heel hard krijsen wanneer iets hem niet zinde. Toen nog volledig afhankelijk van de zorg van zijn vader en moeder. Ik ben een type moeder dat compleet in haar element is, in het walhalla van haar comfortzone als ze kan zorgen voor haar kroost. Hun favoriete gerecht koken, zorgen dat hun lievelingstrui schoon is en hun bed fris gewassen. “Mam, ik ga op kamers!” Mijn kind praat tegen me, ik hoor wat hij zegt, maar de woorden willen nog niet echt tot me doordringen. Het is alsof hij me een eenvoudige mededeling doet als, “Mam, ik ga even hardlopen.” Of, “Mam, ik maak even een worstenbroodje, of twee, warm.” Voordat ik antwoord geef, probeer ik zijn gezicht te lezen. Maakt hij een grap? Maar dit moet een bloedserieuze zaak zijn. Best wel in shock -ja hallo, het gaat hier wel om mijn oudste zoon hè, mijn bloedeigen kind- hoor ik zijn plannen aan. Dit zint me niet, misschien moet ik het op een krijsen zetten. In plaats daarvan pers ik eruit: “Leuk voor je!” Het kind woont -hetzij tijdelijk- in Nijmegen. Dolgelukkig te wezen. En waar ik eerder dacht dat er een ramp ging gebeuren als mijn oudste kind het nest zou verlaten, is dat best meegevallen. Ik zie dat hij het daar naar zijn zin heeft. Hij gaat er op uit met huisgenoten en straalt van oor tot oor. Hij blij, ik blij, heel simpel. Maar eerlijk; wanneer hij een volle tas stinkende was voor mijn wasmachine gooit of appt… kan ik mee-eten? Dan pas ben ik in het walhalla van mijn comfortzone.
Meer berichten van Wanda schrijft
Er zijn van die mensen waarmee je opgroeit zonder ze eigenlijk echt te kennen. Je kent hun stemmen, hun gezichten, hun grappen, en toch zijn het wildvreemden. Zaterdagavonden i...
Verhalen, beelden en herinneringen Boxmeer/Arnhem – Op 10 oktober keren fotografen Hans Toonen en Hans Wientjens terug naar hun geboortedorp Boxmeer. In het Weijertheater blik...
“Ik ben een van de jongens” Boxmeer/Itta Bena, Mississippi, Verenigde Staten- Mississippi Valley State University schrijft geschiedenis: Nina Schiks is de eerste vrouw die dee...
Meer berichten
Van ex-partner naar co-ouder Cursus: leren vormgeven aan gedeeld ouderschap Tijdens deze cursus krijg je inzicht wat de impact van een relatiebreuk is op jezelf en jouw kind...
Op 8 november 2025 was de opening van het Repair Café Boxmeer. Samen met de bezoekers is er een mooi kunstwerk gemaakt van zwerfafval. Dit afval is verzameld tijdens de maandel...
VEST-Toneel vindt nieuwe bestuurleden, maar zoektocht nog niet voorbij
VEST-Toneel vindt nieuwe bestuursleden, maar zoektocht nog niet voorbij Vortums En Sambeeks Toneel (VEST) blijft bestaan, maar blijft dringend op zoek naar versterking. Rui...
