34 jaar betrokkenheid
Boxmeer- Elke derde zondag van september is hij er bij, en daar komt niets tussen. Peter van Beusekom is vrijwilliger van het eerste uur bij de Boxmeerse Truckrun. Ook editie 2022, die plaatsvindt op 18 september, wil Peter weer samen met een flinke club vrijwilligers zorgen dat mensen met een beperking de dag van hun leven hebben.
Door Wanda Laarakkers in DeBoK, foto John Hoffman
Het is 34 jaar geleden dat vrachtwagenchauffeur Peter van Beusekom (59) van initiatiefnemers Pedro Smits en Fred Peters de vraag kreeg te helpen bij een rondrit met vrachtwagens, voor mensen met een handicap. Het zou maar voor één keer zijn. In 1989 werd het eerste konvooi, met 178 deelnemende vrachtwagens gereden met Peter als deelnemende vrachtwagenchauffeur. Peter: “Die startte toen op het industrieterrein in Heijen. Iedereen vond het zo leuk dat ze zeiden volgend jaar terug te willen komen. Ik ook.”
Er werd een stichting opgericht; GKB; Gehandicapten Konvooi Boxmeer, en de startplaats verplaatst naar Boxmeer. Peter betrad het bestuur, waar hij later voorzitter van werd. “Langzaam groeide de Truckrun, zoals het nu genoemd wordt, uit tot een maximum van 250 vrachtwagens. Wanneer de inschrijving geopend is, stroomt die binnen anderhalf uur vol.” Elke derde zondag van september, met uitzondering van het coronajaar, is sindsdien een Truckrun gereden. “Het succes zit hem, denk ik, in de dankbaarheid en enthousiasme van de mensen met een beperking. Maar ook de goede sfeer binnen het bestuur en de vrijwilligersgroep van tachtig tot honderd personen. Ook voor de vrachtwagenchauffeurs is het een prachtige dag, voor hen is het een reünie.”
Peter is niet één taak toebedeeld in de voorbereiding en de dag van de Truckrun, maar het manusje-van-alles. “Wat heb ik eigenlijk niet gedaan? Ik haal spullen op bij bedrijven. Benader onze trouwe sponsoren, die je gezicht inmiddels kennen. Is het weer zover? Vragen ze wanneer ik binnenkom. In het konvooi rijd ik mee, zonder inzittende, als organisator is het handig bij te kunnen springen wanneer er een auto kapot gaat bijvoorbeeld. Als bewaker heb ik nachten doorgebracht in de tent op het industrieterrein. Tegenwoordig staat er geen tent meer, maar verblijven we in de hal bij Marel. Waarom ik dit al 34 jaar doe? Langzaam zijn we één grote familie geworden, mensen doen alles voor elkaar. Af en toe valt er een woordje, maar we hebben allemaal hetzelfde doel, deelnemers en publiek een plezierige dag bezorgen. Niemand mag iets te kort komen. Het maakt niet uit wat er op de derde zondag van september nog meer te doen is, ik ben bij de Truckrun, daar komt niets tussen! Die blije gezichten van iedereen, daar doe je het voor, net als de duimen omhoog die je krijgt van het publiek aan de route.”
