Mooie herinneringen blijven
Boxmeer- Wie ‘De Witte Brug’ zegt, zegt Rob en Natasja Jakobs. Een twee-eenheid die zorgt dat gasten zich thuis voelen tijdens een avondje uit. Die geen concessies doet in kwaliteit. Tweede ouders voor veel van hun personeelsleden. Maar Rob en Natasja gaan wegens gezondheidsredenen stoppen met de Witte Brug. Dankbaar kijken ze terug op bijna 22 jaar.
Door Wanda Laarakkers in DeBoK
Afgelopen zomer kwam het hoge woord eruit. Natasja Jakobs (50) had al langer lichamelijke klachten. Nog steeds revalideert ze van een spontane peesscheuring van de knie. Natasja: “Ik had gehoopt dat het beter zou gaan, maar werken in de horeca is zwaar, het lukt niet meer.” Nooit was er twijfel of Rob alleen verder zou gaan. Rob: “Het was of samen, of niet. Het besluit werd genomen te stoppen.”
28 jaar geleden liep het restaurant in Venlo waar Rob Jakobs (53) werkte onder water. Het werd gesloten, waardoor Rob tijd had in te vallen bij De Witte Brug. Hij er is gebleven en nam het 22 jaar geleden over. Op dat moment was de relatie tussen Natasja en Rob nog pril. Toch besloot Natasja, van origine doktersassistente, er voor te gaan. Door te doen leerde zij het vak.
Dag in dag uit, jaar in jaar uit stonden Rob en Natasja zelf in het restaurant of zalencentrum. Nooit met tegenzin, altijd met passie. Rob: “Dat was niet moeilijk, het is één grote hobby voor mij. Vroeger lagen we zowat elke vrijdag en zaterdag rond vijf uur in bed. Dat was in de tijd dat er veel bruiloften gehouden werden. Van iedereen die bij ons getrouwd is, weet ik nog de trouwdatum. Later werden er vooral veel veertig- of vijftigjarige bruiloften gevierd. Dat was ook leuk, met dankbare en lieve gasten.”
Werken bij Rob en Natasja, dat was voor vele personeelsleden een feestje. “Ik vertel tegen jullie meer dan tegen mijn vader en moeder, hoorden we regelmatig. Als er eentje liefdesverdriet had, werd er eerst gepraat, dan gewerkt. Er zijn stelletjes ontstaan en Witte Brug-baby’s geboren. Ons team nu te moeten ontslaan is verschrikkelijk, maar we begeleiden hen naar een nieuwe baan.”
De verkoop is snel gegaan. Na een bezichtiging kwam het in een stroomversnelling. De nieuwe eigenaren, Aziz en Zohra, gaan eerst flink verbouwen. De naam zal hetzelfde blijven, de keuken anders. “We worden overspoeld door dankbare berichten van onze gasten die hier mooie herinneringen hebben, dat is fijn. Wij zijn er nog niet helemaal klaar voor, maar dat zullen we over vijf jaar ook niet zijn. We kijken wel wat er op ons pad komt in de toekomst. Maar één ding is zeker, onze gasten en personeel gaan we enorm missen. Met een grote glimlach kijken we terug op hard werken.”
