Knooppunten 38, 55, 54, 39, 37, 18, 04, 38
Sambeek- In de serie gratis routebrochures Sagen & Legenden fietsroutes, ontwikkeld en uitgegeven door VisitBrabant verscheen ‘Het Duvelsklökske.’ Een verhaal van een klok en een toren, een pastoor en een duivel. Hoe is dit spannende streekverhaal, opgetekend door Geurt Franzen, beter te beleven dan op de fiets te stappen en deze 18,4 kilometer tellende route te fietsen?
Door Wanda Laarakkers
Bijna vijftig meter hoog is hij, Sambeeks trots, een Knoeper van een toren. Van ver is deze Knoeper te zien én te horen. “Vergeet de klokken niet in te zegenen”, zei de koster jaren geleden tegen de pastoor. Het kleinste klokje was hij helemaal vergeten. In de kerstnacht heeft, volgens het streekverhaal, een duivel het ongewijde klokje weten te bemachtigen. Waar het klokje is gebleven? Misschien kom ik er achter tijdens deze fietstocht.
Met de stevige brochure, die me in het oog viel op de balie van een plaatselijke ondernemer, in mijn hand start ik de fietsroute bij het Stuw- en sluizencomplex in Sambeek. In de brochure staat een duidelijke landkaart, maar ik volg de cijfers van de knooppunten op de wit-groene bordjes naast de weg. Met de Maas aan mijn linkerzijde volg ik het eerste nummer, 38, richting Vortum-Mullem.
Dwars door het mooie Maasheggengebied fiets ik, langs De Schutkooi met zijn Vlinderkapel. Elke wandelaar of fietser die even een momentje voor zichzelf wil kan terecht in deze kapel. Wellicht was het een mooie plek geweest voor de pastoor, op zijn zoektocht in de gebied. Hij dacht dat de duivel het klokje misschien in een van de vele poelen in het Maasheggenlandschap had gegooid. Met het horen van de scheepsbel, koeienbellen en de bel van het Maasveer kreeg hij even hoop op een goede vondst. Maar helaas, een klokje vond hij niet.
Tot in Vierlingsbeek fiets ik langs de Maas op. Daar steek ik de straat over en passeer het Koningskerkje. Op deze plek stelde de dominee van het kerkje destijds de vraag aan de pastoor of hij het Duvelsklökse wel gewijd had. Dat was hij dus helemaal vergeten. Nog vele jaren dwaalde de pastoor rond door het Maasheggengebied. Ook al geniet ik van de prachtige natuur, dat was ik niet van plan. Ik ben ongeveer op de helft van mijn route en fiets weer richting de Sambeekse Knoeper. Bij de kerk en de toren is de duivel in de vorm van een beeld van Mirjam Verheijen te bewonderen. Hij doet een greep naar de plek waar hij het klokje lang geleden meenam. Tot vandaag de dag weet niemand waar hij het klokje heeft gelaten. Het is alleen nog mogelijk de toren te beklimmen en te zien waar het klokje ooit hing. Stil eens…. Hoor ik daar het Duvelsklökske?
De route is ook te downloaden (gratis uiteraard!) op de website van Maasheggen UNESCO: https://www.maasheggenunesco.com/nl/bezoek/duvelsklokse/
