JOHN: Zo, één Bankzitters verder Wanda en ik heb totaal onverwacht weer een broer minder. Wijnand was binnen drie weken vertrokken. Ik heb nu nog één broer over. Dat vind ik raar want mijn vier zussen hebben nog twee broers … Ik heb ook wéér een woning moeten ontspullen, (ik woonde er zelf ook 30 jaar), maar van Marie Kondo had deze broer nooit gehoord. Ik vond zelfs zijn eerste loonstrookje uit 1962! De tijd gaat snel. Zo is het ook alweer 17 jaar geleden dat ik mijn laatste zaalvoetbalwedstrijd speelde in sporthal ‘t Hoogkoor hier achter ons. Ben er sindsdien nog een keer binnen geglipt; ik moest nodig. En twee weken geleden was ik na 36 jaar terug op het sportpark van J.v.C. ’31. In mijn voetbalverleden droeg ik ooit vijf seizoenen het ‘Kuuks’ rood. Nu was ik er om mijn bonus-kleinzoon Julian te zien. Hij is 12 en speelt, met “mijn” rugnummer 6, lekker zorgeloos, zijn wedstrijden voor Unitas ‘59 uit Eindhoven. Mijn aanwezigheid én die van zijn vader mochten niet baten; hij verloor. Zelf heb ik geen opa’s gekend; ‘Tiszoastis.’ Acht jaar geleden was ik om een andere reden op de Groenendijkse Kampen in Cuijk. Toen liep ik mee in de ‘Samenloop voor Hoop’ van het KWF. Een 24-uurs wandel-estafette om geld in te zamelen. Die activiteit is ter ziele. Voor een nieuwe “loop” kom ik echter graag van ons bankje. Ik ken teveel mensen die met K. te maken hebben of hadden. Vorige keer liep ik samen met Henri Derksen uit Cuijk die ik ken uit mijn JvC-tijd. Mijn vraag aan jou Wanda is; mocht er weer gelopen worden, loop jij dan met mij mee? En niet te snel met je antwoord want graag zou ik weer ’s nachts van half drie tot half vijf willen “estafetteren” maar eerst geef ik hier het stokje weer door aan jou …
WANDA: Gecondoleerd met je broer, John, wat verdrietig weer zeg. Ik kan me voorstellen dat het lastig is om zijn huis op te ruimen als je allemaal mooie herinneringen aantreft. Het is fijn dat je die hebt, ziet en voelt, maar dat maakt het gemis ook wel weer extra pijnlijk. De onderwerpen waar wij op onze bankjes over kletsen hebben eigenlijk altijd wel te maken met aandenken uit vroegere tijden. Jij hebt herinneringen aan je zaal-voetbalwedstrijden in ’t Hoogkoor, zeg je. Zelf heb ik nooit gevoetbald, mijn balsporten waren korfbal en handbal, maar ik heb hier pas wel zitten kijken naar een wedstrijd zaalvoetbal van mijn twintigjarige zoon. Wat is het toch ‘unne grote kèl’, dacht ik toen hij met de bal aan de voet over de houten vloer aan me voorbij dribbelde. En het lijkt nog maar zo kort geleden dat ik in het Hoogkoor zat om de zwemlessen van mijn twee zonen te volgen. Dat was me toch wat, al dat gespartel. Ik herinner me nog de allereerste les van mijn jongste. “Mama, mama, ik ben drie keer verdronken en heb niet gehuild!” Trots als een pauw kwam hij naar me toe gerend. En ik kan me nog wel voor de kop slaan als ik denk hoe de oudste ploeterde bij het diplomazwemmen. Hij kwam maar niet vooruit bij het onderdeel zwemmen met kleding aan. Bij deze een tip aan alle ouders wiens kind nog moet afzwemmen; HAAL DIE MUTS VAN DE JAS!! Deze vangt een beetje te veel water. Oeps. Het kwam goed, hij slaagde. Natuurlijk wandel ik met je mee als er een Samenloop zou komen. Zoals je weet wandel ik ook graag, en kom daar ook vroeg voor uit mijn bed. Maar half drie opstaan is toch van een ander kaliber. We wandelen eerst maar weer eens naar het volgende bankje John, kom!
