Veertig pirouetjes op achterwielen
Overloon- Van een zelfstandige militair tot een rolstoelgebruiker die de vraag kreeg of iemand de deur voor hem open kon houden; dat contrast was groot. Bas Verduin wilde zelfstandig kunnen functioneren toen hij in een rolstoel belandde. Een rolstoelvaardigheidstraining hielp hem hierbij. Bas zet zich in om dit voor iedere rolstoelgebruiker in het Land van Cuijk te realiseren.
Door Wanda Havens in DeBoK
“Ik merkte dat, toen ik naast een vriend liep, hem steeds een beetje aantikte”, begint Bas Verduin (40) te vertellen. “Ik liep scheef en merkte dat ik steeds meer een dronkenmansloop kreeg. Toen ik ook nog tintelingen in mijn vingers voelde en een schittering in mijn linkeroog kreeg, wist ik dat er iets niet klopte.” Dat vermoeden werd bevestigd; in 2007 kreeg Bas de diagnose MS; Multiple sclerose, een chronische ziekte waarbij ontstekingen ontstaan in het centrale zenuwstelsel. Bas, militair bij defensie, ging gewoon door met zijn werk, hij ging nog op oefening en uitzending, maar lopen ging steeds lastiger.
In 2018, tijdens een verbouwing thuis, besloot Bas veel zelf te klussen. “Op een gegeven moment stond ik met de slijptol op een trap en dacht; dit wordt wel erg gevaarlijk, ik was niet stabiel. Ook was ik steeds vermoeider; na een dag werken wilde ik nog naar de winkel gaan, maar kon geen stap meer zetten. En toen we in de dierentuin waren, lukte het me niet meer om zonder hulpmiddel het einde te halen. Ik raakte steeds meer in een isolement, ging niet meer uit of naar de supermarkt bijvoorbeeld, omdat ik niet lang meer kon staan. Mijn wereld werd steeds kleiner.”
In 2019 besloot Bas een rolstoel aan te vragen. “Als ik de deur uit wilde kunnen met die rolstoel, moest ik er wel mee overweg kunnen. Ik besloot gewoon te gaan rijden, hoepelen, op de fietspaden in het Overloonse bos. Dat ging me goed af en ik ging steeds harder en harder, zo hard dat ik tot vier keer toe over de kop vloog. Eerder dacht ik nooit meer op vakantie te kunnen, maar in mijn rolstoel kon ik zelfs weer naar Zuid-Frankrijk. Mijn wereld werd weer groter, ik had een stuk vrijheid terug.” Op Facebook zag Bas een bericht over rolstoelvaardigheidstraining, dat leek hem wel wat. “Tijdens die training raakte ik in gesprek met een meisje van negen jaar. Ze vertelde me dat ze zich voorheen niet echt deel van het gezin voelde omdat ze altijd vooruit geduwd werd in haar rolstoel door haar ouders, hierdoor zat ze er altijd voor en nooit naast. Maar toen ze leerde hoe ze met haar rolstoel om moest gaan, kon ze op een gegeven moment zelfs veertig pirouettes draaien op haar achterwielen. Ze kon weer doen wat ze wilde, was energieker en blijer. Ze zei: 'Ik voel me weer echt deel van het gezin,' en haar vader zei: 'Mijn vlinder kan weer vliegen!' Dat raakte me enorm.”
De rolstoelvaardigheidstraining die Bas volgende bij Wheelchair Skills Team werd mogelijk gemaakt door een Rotaryclub. “Waarom kan dit niet via de gemeente? Vroeg ik me af.” Bas klopte aan bij verschillende instanties en de gemeente en hield pitches met het verhaal van het meisje dat hij had leren kennen tijdens de trainingen. Zijn missie: een structurele rolstoelvaardigheidstraining aanbieden in het Land van Cuijk. Eind vorig jaar is het balletje gaan rollen en nu draait er een pilot in Cuijk waar Stichting Toegankelijk Land van Cuijk, IBN en het Wheelchair Skills Team bij betrokken zijn. Bij succes wordt overwogen hier een vervolg aan te geven. “Ik blijf betrokken omdat ik het gezicht van het project ben. De bedoeling is dat ik regiotrainer wordt. De rolstoelvaardigheidstrainingen hebben mij zoveel gebracht, ik gun dat anderen ook. De beperking in mijn benen blijft; rolstoelvrijheid is natuurlijk nooit hetzelfde als de vrijheid die je hebt met benen. Ik kan de deur uit, heb mijn eigen bedrijf en geef veertig uur les bij defensie, en dat alles terwijl ik met enthousiasme op mijn achterwielen balanceer.”
