JOHN: ‘Jij hebt een mooi bankje uitgekozen Wanda. Hier bij dit bijenhotel. En dat is géén wespennest. Zitten we bij hotel ZoemZoem of? Ik las, en dat vond ik “bijzonder”, dat het zoemgeluid van bijen niet veroorzaakt wordt door de vleugels maar door de trilling van hun lichaam. Ik heb bijzonder tussen aanhalingstekens geplaatst omdat ik een hekel aan het woord heb. Op tv, op de radio en in de krant wordt alles tegenwoordig bijzonder genoemd. Aan mij is niets bijzonders. Althans niet dat ik zelf weet. (Dat zou helemaal “bizonder” zijn. (Ja zo mag je het ook schrijven.) Ik ken deze plek. Mijn moeder woonde 2 jaar in het Hof van Sambeek en bij goed weer zat ik vaak bij én met haar in de tuin. Vaak met zus Gerrie en broer Coen er ook bij. We moesten dan wel goed opletten dat er geen wesp bij haar in de buurt kwam. Ze was er overgevoelig voor. Een plaatselijke juwelier heeft ooit een ring van haar opgezwollen ringvinger moeten knippen omdat een wesp te kort bij haar gekomen was. Ben je er nog “bij” Wanda? want ik merk nu hoe vaak ik het woord gebruik. Mijn moeder (92,5 jaar oud geworden) en broer Coen zijn er helaas niet meer bij. Mijn moeder was op. Coen (69 jaar oud) had ik er graag nog wat jaartjes bij gegeven. Ik mis hem bij mijn wandelingen want zoveel kennis van wat er vliegt en zwemt heb ik niet bij me. Tijdens mijn ochtendwandelingen loopt hij nog wel eens mee. Hij is een van mijn onzichtbare bijlopers. Ze weten het zelf niet. Hé Wanda, zolang we elkaar niet bijten ben ik er de volgende keer weer gewoon bij. Ik heb geen gebruiksaanwijzing, maar, en wie heeft dat niet: wél een bijsluiter. ‘Bye, Bye..’
WANDA: Het is hier goed toeven in het mooie park in Sambeek. Regelmatig wandel ik er even doorheen. Ik vind het gezellig dat jij er deze keer bij bent, John, evenals de verschillende voorbijgangers welke ook een bijdrage leveren aan de gezelligheid en ons bijpraten over het nieuws. Zo zijn we weer op de hoogte van bijna alles. Het woord bij gebruiken we inderdaad vaak en ik zie hier ook veel bijen … Er zijn ook mensen die bang zijn voor bijen en wespen, dat is zeker niet fijn. Ben jij wel eens ergens bang voor, John? In de tijd dat ik nachtdiensten draaide, moest ik regelmatig collega’s redden als er een joekel van een spin over de afdeling kroop. Voor kruipend of vliegend spul ken ik geen angst. Ook voor inbrekers in mijn huis ben ik niet bang, ik heb mijn loonstrookje bij de achterdeur hangen, die komen echt niet binnen. Wel moet ik bekennen tegenwoordig angstig te zijn voor de toekomst, omdat die wat onzeker is geworden. “Mam, je moet waar je bang voor bent recht in de ogen aankijken”, zei mijn zoon, “dan gaat het over.” In een boek las ik: als je actie blijft ondernemen en niet bij de pakken neer blijft zitten, bereik je uiteindelijk een punt waar succes binnen handbereik is. Actie leidt altijd tot resultaat. Dat is toch mooi? Ik bijt me erin vast. Ja, John, jouw broer Coen, gehuld in camouflagekleding en met een verrekijker, was een wandelende of fietsende Wikipedia, hij wist echt heel veel. Wanneer ik hem ontmoette en we een praatje maakten, liep ik met meer natuurwijsheid weer verder. Hij was een mooie man, ik kan me voorstellen dat je hem mist. Ik ben er weer bij op het volgende bankje John."
