“Was ik er maar tien jaar eerder mee begonnen!” Zo begint Annie Verstraaten-Ermens (77) uit Sambeek te vertellen over haar vrijwilligerswerk in het Maasziekenhuis Pantein. In 1998 kwam deze oud-verzorgende via haar man Piet in aanraking met vrijwilligerswerk in het Maasziekenhuis.
Door Wanda Laarakkers. Foto Jos Janssen
Annie: “In eerste instantie vermaakte ik patiënten in de huiskamers met spellen doen, koken en bakken. Later bezocht ik patiënten aan bed. Toen zes jaar geleden werd gestart met het geven van handmassages door vrijwilligers aan patiënten was ik meteen enthousiast en meldde me aan. Een hele dag kregen we een cursus over de technieken van de handmassage. Met een fles olie onder de arm ging ik naar huis om te oefenen. Eerst gaf ik alleen handmassages, later werden ook de voetmassages geïntroduceerd.
Lijfelijk contact schept een band
Minimaal twee keer per week ben ik van 9.00 tot 12.00 uur in het ziekenhuis om te masseren. Herkenbaar aan mijn lichtblauwe jas voorzien van badge met mijn naam en functie ga ik -na overleg met verpleegkundigen en de afdelingssecretaresse- aan de slag. Ik kan zoveel bijzondere verhalen vertellen. Het lijfelijk contact met mensen schept al snel een band. Zo werd ik gevraagd een terminale man te masseren. Hij lag in elkaar gedoken van de pijn, zijn lichaam was helemaal gespannen. Na de massage lag hij heerlijk ontspannen in bed. Dat geeft zoveel voldoening. Ook kwam ik bij een dementerende dame die niet wilde eten. Terwijl ik haar handen masseerde ontspande ze. De verpleegkundige gaf haar ondertussen pap, voordat we er erg in hadden had ze het op.
De massages kunnen ook helpen bij de behandeling. Als een patiënt moeilijk te prikken is word ik gevraagd een handmassage te geven, de doorbloeding in de aderen wordt beter, zodat het prikken later vanzelf gaat. Voetmassages zorgden er al meerdere keren voor dat een patiënt het lukte weer op de been te komen. Een ander verhaal dat ik nooit zal vergeten was van een terminale patiënt die in Indië had gediend. Nooit had hij gesproken over zijn ervaringen daar. Toen ik bij hem ging zitten om een massage te geven zei hij dat hij één keer in zijn leven toch dit verhaal wilde vertellen, of hij dat aan mij mocht doen. Dat was heel speciaal en zal ik mijn hele leven niet vergeten. Ik voel me dan zo bevoorrecht. Maar natuurlijk kunnen ontmoetingen ook aangrijpend zijn. Gelukkig kan ik dan mijn ei kwijt bij de verpleegkundigen of mijn collega-vrijwilligers.”
Welkome afleiding
Met pijn in haar zijstreek werd Mieny Beckers (76) uit Oploo opgenomen in het Maasziekenhuis. Mieny: “Ik onderging een galblaasoperatie. Het herstellen van de operatie viel tegen. Ik was erg ziek, was misselijk en had pijn. Alleen op een kamer telde ik de uren. Op een gegeven moment stond Annie aan mijn bed met de vraag of ik zin had in een massage van mijn handen en voeten. Dat wilde ik wel eens proberen! Direct was het heel fijn, niet alleen de massage zorgde ervoor dat ik genoot en de pijn vergat, maar ook het gezellige praatje met de masseuse bezorgde me een welkome afleiding. In de zeven dagen dat ik in het Maasziekenhuis lag, ben ik drie keer gemasseerd. Alle vrijwilligsters waren gezellige, hartelijke dames en masseerden zowel mijn handen als voeten fantastisch. Het gaf me, naast dat het ontspannen was, een fijn en goed gevoel.”
Naar huis toe zweven
Annie: “Elke keer als ik naar Sambeek fiets denk ik, wie ben ik dat ik dit mag? Vaak zweef ik naar huis, omdat ik weer heel veel mensen blij heb kunnen maken met een massage. Wanneer we vrijwilligersbijeenkomsten hebben, hoor ik dat ook terug van hen, we kennen alleen maar positieve verhalen. De vraag wat de massage kost, horen we dagelijks. Wat is het fijn als je dan kunt zeggen; niets, deze is gratis! Cadeau van de Vrienden van het Maasziekenhuis!”
Wilt u stichting Vrienden van het Maasziekenhuis steunen? Kijk op www.vvhm.nl/doneren
Mooi gebaar in tijden van pijn en ziekte
Hand- en voetmassages zorgen voor verlichting, stellen patiënten op hun gemak, geven energie en ontspanning. Het is een laagdrempelige vorm van massage en een mooi gebaar dat voor mensen zo belangrijk kan zijn in tijden van pijn en ziekte. De massages zijn gratis voor de patiënten, de kosten van de benodigde massageolie worden door de Vrienden van het Maasziekenhuis vergoed. Zo’n twintig vrijwilligers zijn vijf dagen per week, zowel overdag als in de avonduren bezig met het geven hand- en voetmassages, op alle afdelingen van het ziekenhuis. De masseuses hebben een mandje gevuld met verschillende soorten olie, zodat patiënten hun favoriete geur kunnen kiezen. Ook aan longpatiënten is gedacht, voor hen is er olie zonder sterke geur.
