Boxmeer- 43 jaar geleden begon Geert Verdijk met een bakfiets als vervoersmiddel een eigen hoveniersbedrijf. Hij bouwde een goed lopend bedrijf op met veel vaste klanten. Zijn laatste tuinopdracht is een feit.
Door Wanda Laarakkers in DeBok
“Eigenlijk heb ik vroeger nooit de ambitie gehad hovenier te worden,” vertelt Geert Verdijk (64), “Geschiedenis studeren was wat ik wilde, maar dat kon niet.” Geert kwam op de tuinbouwschool terecht, waarna de militaire dienstplicht riep. Op dat moment wilde de gemeente Boxmeer op de plek van het Weijerpark een rosarium realiseren, waarvoor Geert benaderd werd. De gemeente zorgde dat Geert vervroegd uit dienst mocht en op 21-jarige leeftijd schreef hij zich in bij de Kamer van koophandel. “Ik wist nog niet veel van ondernemen, had net mijn opleiding afgerond. Wat ik deed was heel basaal, een tuin aanleggen was toen ook veel eenvoudiger dan nu, ik kreeg veel minder input van de klanten.”
In de loop der jaren kreeg Geert veel vaste klanten, zowel particulieren, bedrijven als instellingen. “In het klooster in Sambeek deed ik wekelijks de tuin. Ik moest opbellen als ik kwam, dan konden de zusters naar binnen omdat ik niet gezien mocht worden. Zo maakte ik kennis met veel verschillende mensen en dat maakte het vak zo verrijkend.”
In 1981 nam Geert zijn eerste personeelslid aan, en groeide naar acht in 2008. “Betrokken en deskundige mannen! Dit gaf me de kans om ook andere dingen die ik belangrijk vond, ruimte te geven. Zoals werkplekken bieden aan mensen met een verstandelijke beperking. Goede herinneringen heb ik aan een cursus handgebaren die we volgden, om beter te kunnen communiceren met een doofstomme werknemer.” Daarnaast was hij vrijwilliger in de terminale nachtzorg. Jaarlijks gaat Geert naar de Noord-Indiase stad Varanasi voor de stichting Benaresfonds, waar hij als voorzitter bij betrokken is. “Ik heb het altijd fijn gevonden om meer te doen dan alleen bezig te zijn met mijn werk”.
Het hovenierswerk is niet bepaald licht te noemen. “Vroeger was het fysiek veel zwaarder. Dat merk ik nu wel aan mijn rug. Spoorbielzen en stoeptegels moesten we zelf tillen, zonder hulpmiddelen. Een tuin werd met de schop omgespit, met machines is dat nu gemakkelijker. Een andere verandering is dat een hovenier tegenwoordig van alle markten thuis moet zijn, met muren bouwen, lampen aansluiten en regeninstallaties aanleggen. Dat was vroeger niet.”
Nu zet Geert een punt achter zijn hoveniersbedrijf. “Dat is best gek, bij sommige klanten kom ik al vanaf het begin. Je gaat een leven lang samen op. Heb veel ontroerende en inspirerende gesprekken aan de keukentafel mogen beleven.” Geert kijkt in dankbaarheid terug op al die mooie jaren.
