Tijdens een wandeling over de Mookerheide, die prachtig paars is gekleurd, strijken mijn wandelmaatje en ik even neer op een bankje. Het uitzicht op de Maas en de kerktorens van Cuijk is prachtig. Terwijl we wat zitten te kletsen zien we dat een oudere heer het wat steilere pad naar boven probeert te bedwingen. Met zijn prachtige hoed, nette geruite jas en statige voorkomen straalt hij een brok charisma uit. Achter hem volgt een dame zijn voetsporen. Mijnheer gaat naast ons zitten met in zijn beide handen zijn wandelstok voor hem en blaast even uit. Mevrouw komt achter hem op adem, leunend op het houten bankje. “Elke twee jaar beklimmen we de Mookerheide”, vertelt mijnheer, “en elke keer zeggen we dat dit voor het laatst is.” We glimlachen naar elkaar en dan naar het stel. “Maar jullie doen het toch maar mooi!” zeg ik, “het is een hele klim in het losse zand.” Terwijl er over en weer een praatje gemaakt wordt, denk ik, hoe mooi is het als je op de leeftijd van dit echtpaar, ze moeten rond de tachtig jaar zijn, samen de Mookerheide op kunt. Samen kunt genieten van de hei die in bloei staat, de Schotse Hooglanders, het uitzicht. Samen een dagje ouder worden, en steeds gaan voor de verlenging, ondanks dat je geen garanties hebt. De man zit op zijn gezellige praatstoel, het blijkt dat er gezamenlijke kennissen zijn. De wereld is klein, concluderen we. Als mijn wandelmaatje en ik opstaan om ons rondje te vervolgen, groeten we het echtpaar hartelijk en spreken de hoop uit ze over twee jaar weer op deze mooie plek te zien. Terwijl we verder lopen hebben we het nog lang over de ontmoeting van zojuist. Het gaat niet om de grote dingen in het leven, het gaat om samen op een bankje kunnen zitten. De eenvoud van zo’n gesprekje, gewoon op de paarse hei, geeft ook kleur aan onze wandeling en zelfs aan onze dag.
Meer berichten van Wanda schrijft
Er zijn van die mensen waarmee je opgroeit zonder ze eigenlijk echt te kennen. Je kent hun stemmen, hun gezichten, hun grappen, en toch zijn het wildvreemden. Zaterdagavonden i...
Verhalen, beelden en herinneringen Boxmeer/Arnhem – Op 10 oktober keren fotografen Hans Toonen en Hans Wientjens terug naar hun geboortedorp Boxmeer. In het Weijertheater blik...
“Ik ben een van de jongens” Boxmeer/Itta Bena, Mississippi, Verenigde Staten- Mississippi Valley State University schrijft geschiedenis: Nina Schiks is de eerste vrouw die dee...
Meer berichten
Van ex-partner naar co-ouder Cursus: leren vormgeven aan gedeeld ouderschap Tijdens deze cursus krijg je inzicht wat de impact van een relatiebreuk is op jezelf en jouw kind...
Op 8 november 2025 was de opening van het Repair Café Boxmeer. Samen met de bezoekers is er een mooi kunstwerk gemaakt van zwerfafval. Dit afval is verzameld tijdens de maandel...
VEST-Toneel vindt nieuwe bestuurleden, maar zoektocht nog niet voorbij
VEST-Toneel vindt nieuwe bestuursleden, maar zoektocht nog niet voorbij Vortums En Sambeeks Toneel (VEST) blijft bestaan, maar blijft dringend op zoek naar versterking. Rui...
