Overloon- Luuk Weerts is wandelend op weg naar Rome. De afgelopen maand doorkruiste hij Frankrijk, met de Middellandse Zee zien en ruiken als ultieme wens. Nu hij Marseille heeft bereikt kijkt hij enorm uit naar een groot bord spaghetti Carbonara in het laatste land waar zijn voetreis door voert; Italië.
Door Wanda Laarakkers in DeBok
Wandelend de Middellandse Zee bereiken was een doel waar Luuk Weerts (30) naar uitkeek. Dit verliep echter niet helemaal zoals hij in gedachten had. “Aankomen in Marseille met een blauwe lucht en de zon hoog aan de hemel, zo had ik het in mijn hoofd. Dat het ook zou kunnen regenen, daar hield ik geen rekening mee. Toen ik in de ochtend vertrok regende het al flink. De route stuurde me over een weg vergelijkbaar met de vluchtstrook van de A73. Ik dacht, dit kan niet! Onderweg begon het nog veel harder te regenen, het was net of ik door een wasstraat liep, niet normaal. Mijn telefoon heeft het niet gered, die is verdronken. Toen ik kletsnat Marseille bereikte, werd het droger. Stralend blauw en tropisch was het niet, maar toen ik een grijze mistige vlakte met schepen zag was ik echt wel blij.”
Vanwege de bruiloft van vrienden en het halen van een coronavaccinatie is Luuk met de trein voor een korte tijd terug naar Nederland gegaan. “Het was zo raar om in recordtempo door het gebied te reizen waar ik eerder wandelend doorheen trok, alsof je een tijdreis terug maakt. Ik ben intens bezig met wat ik doe, elke plek zie ik bewust. Het lopen gaat helemaal prima. Soms zoek ik mijn grens op of ga erover heen, maar het gaat heel goed. Ik werk naar mijn volgende doel en dat is een dikke vette spaghetti Carbonara in Italië!”
